En dan gaat het ineens snel…. En nooit snel genoeg.
En dan blijkt…. Anti conceptie. Ja ANTICONCEPTIEMIDDEL. Dat middeltje wat je juist niet meer moest innemen, toch?!
Nu ben ik niet heel erg doorgeleerd in medicijnen, toen nog niet, maar als je in de baby-maak-modus bent stop je met anticonceptie, zorg je dat je lijfje rommelvrij is.
Vanaf nu weer keurig elke ochtend een pil, DE pil, voor 3 weken en dan keurig een stopweek.
Hoe zat het ook alweer? Op dag drie kan de menstruatie starten?
Of dag 4? Of dag 5…. Dag 6? 7 dan…?
Diep van binnen roept het stemmetje al en weet ik het echt wel. Die meisjesweek gaat er niet komen.
Het brengt me terug naar maanden ervoor, die eerste maand van proberen, dat je hoopvol bent, maar diep van binnen er een ander gevoel is, je voelt het gewoon!
Na weer een interieur check weet de arts te vertellen dat er inderdaad geen menstruatie gaat komen, de baarmoeder is echt nog te dun. Natuurlijk komen er dan de vragen als: hoe kan dat dan? Wat kan ik doen? Hoe komt dit?
En ergens maken de antwoorden echt niet het verschil. Als snel is voor ons het enige wat er toe doet: Welke stappen kunnen we nu zetten?