Blog over subfertiliteit: Mama van Ties ;2

In november belde ik de huisarts om die spiraal eruit te laten halen, kinderlijk zenuwachtig, want he…. het is toch een soort geheime missie die je doet.

Als ik maar niemand tegenkom daar bij de huisarts, of onderweg. Ik had mijn zussen toch verhalen horen vertellen over vage bekende tegenkomen tijdens het kopen van die 1e zwangerschapstest enzo.

NEE, dat wilde dit blije ei dus niet, dit is ons geheimpje, lekker puberaal.

Geen awkward situaties in de wachtkamer of bij de kassa van de Etos.
Tot in de dokterskamer ging het allemaal goed, zelfs zonder vermomming.
Dus hups op dat bed met de benen wijd en verlos mij van die hormonen!

Koude eendenbek erin, wat gefriemel en gefrut met tangetjes.
Nog wat meer en verder zoeken…. en toen….

“Mevrouw….. ik krijg m niet te pakken….”

Uuuh…. hoe bedoelt u dokter…..dat ding moet eruit, mijn lijf moet anti-anticonceptie worden!

Je voelt het vast, de lichte paniek die bij mij opkwam, want als ik enthousiast ben over iets, dan ben ik enthousiast over iets…. en dit was het nieuwe iets! Ik had stiekem toch al zitten tellen in de agenda….. november dat ding eruit, december de 1e menstruatie, nou ok…. januari ook nog ff ont-hormonen en dan februari hupsakee.
Plus 9 maanden komen we in november. Dat zou leuk zijn, precies een jaar na ons besluit. Dat maakte mij natuurlijk nog enthousiaster. En mijn pinterest vulde zich dan ook al aardig met “baby aankondigingen”.

Maar ik kon die agenda opnieuw openklappen voor heel andere dingen, voor een afspraakje in het ziekenhuis.
De Gynaecoloog zou mij gaan verlossen van die spiraal! Voor mij was gynaecologie toen nog een wereld waar ik werkelijk geen idee van had, ja een moeilijk woord op de bordjes in het ziekenhuis als ik op bezoek ging bij oma of opa.
Dus tussen alle afspraken met makelaars, hypotheek-mevrouw en een ambtenaar van de burgerlijke stand door, stond daar, op 3 december 2018 om 16:00 uur: Dokter Koolman...

En zo ging zij, op een maandagmiddag richting het Vlietland.

Ietsje eerder weg van het werk, maar wacht…. wat ga ik gebruiken als smoes? Want eerlijk vertellen dat ik met de benen wijd ga liggen bij een arts die ik nog nooit heb ontmoet ga ik echt niet aan iedereen vertellen. Ik wilde helemaal nog niet ons geheim met de buitenwereld delen, nog niet hoeven antwoorden op de vraag: “is t al gelukt?”
NEEEE, ik wil vrienden en familie verrassen wanneer het zover is (had ik al iets gezegd over dat overvolle pinterest-bord?).
Remember die leuke neefjes en nichtjes? Nou, die werden de smoes….
Even op de kindjes passen…..

Zo geschiedde, op maandag 3 december!

Zij was verlost!

De spiraal is vervangen door vlinders in de buik.
Zij liep het ziekenhuis uit met twinkelende ogen, een grijns van oor tot oor en de telefoon in de  hand waarop zij naar die mega veel te leuke vriend van haar appte: “wat doe jij de komende tijd?”