De supersnelle geboorte van Levi

ik was ervan overtuigd

Mijn vriend bracht hem weg en vroeg of hij nog tijd had om daar een kopje thee te drinken. Ik voelde nog niets, dus dat kon makkelijk. Marieke kwam langs en ook deze keer was alles goed met mij en met de baby. Ik voelde nog helemaal niets, maar ik was ervan overtuigd dat de bevalling die avond wel zou beginnen. Om 3.15u 's nachts werd ik wakker en baalde ik ervan dat ik nog steeds niets voelde.

's Ochtends belden we Caro en moesten we naar het ziekenhuis voor wat onderzoekjes.
Omdat alles er goed uit zag en het rustig was op de verloskamers, mochten we kiezen. Meteen blijven en ingeleid worden, of nog 24u afwachten. Wij kozen voor het laatste, in de hoop dat de bevalling zich alsnog naruurlijk zou aankondigen.

Die dag zijn we nog even naar mijn ouders en onze oudste zoon geweest en hebben we daarna nog wat gewandeld. Ik voelde verder nog niets. We hadden trek in frietjes, maar dat kan ik echt niemand aanraden (wat een zware maaltijd is dat, net voor een bevalling!!). Om 20.35u liep ik even naar het toilet en daar begonnen de weeën.

De weeën waren direct zó heftig, dat ik het in eerste instantie niet eens herkende als weeën. De eerste wee duurde 3 minuten en 7 seconden. We hadden geen idee hoe snel dit zou gaan verlopen.

De baby komt eraan

We belden nog voor 9'en het ziekenhuis om te zeggen dat we eraan zouden komen. Helaas waren mijn vliezen langer dan 24u gebroken en was mijn bevalling medisch. Niemand van de Luiermand dus... Dat vonden wij echt heel erg jammer! Eenmaal in het ziekenhuis begon mijn buik direct met samentrekken. Ik herkende het van de eerste keer en zei tegen de verpleegkundige dat de baby eraan kwam. We kregen een soort reactie van ja, ja, even wachten, je bent pas net binnen.

Na de volgende keer dat mijn buik zo samentrok, zei ik tegen haar dat de baby echt NU kwam. Mijn vriend spoorde haar ook aan om een verloskundige te halen. De verloskundige kon niet komen, want zij stond een andere bevalling te doen. Het was toen 21.25u. Ik vertelde haar dat zowel de baby als mijn lijf daar geen boodschap aan hadden, en dat de verloskundige écht moest komen.

10 centimeter

Een paar minuten later ging de deur open en kwam de verloskundige. Ze checkte mijn ontsluiting en zei verbaasd dat ik inderdaad al 10 centimeter had en mocht beginnen met persen (ehh ja, hadden wij dat niet al een paar keer gezegd?!) Na exact 11 minuten persen, commandeerde de verloskundige mij om in een andere houding te gaan liggen, want het duurde wel lang.

Onrustig

Ik weet dat dit 11 minuten waren, want de verloskundige vroeg aan de verpleekundige 'hoe lang ze al bezig was'. Omdat ik in de weken voor de bevalling flink verkouden was, zaten tijdens het persen alle holtes verstopt en moest ik een aantal keer flink naar adem happen. We vonden dat het allemaal zeer onrustig verliep, dus vroegen we aan de verloskundige of er haast bij was? De baby deed het immers goed want zijn hartslag hoorden we via het CTG (ook vanwege de langdurig gebroken vliezen). De verloskundige veranderde toen gelukkig van houding en werd een stuk vriendelijker in haar begeleiding. Om 22.15 uur is onze tweede zoon geboren.

Ja, je leest het goed. 1uur en 40 minuten na de start van de weeën.

Overdonderd pakte ik hem aan, en zei dat ik hem wel erg klein vond. De verpleegkundige moest lachen en zei dat dat reuze meeviel. Na het meten en wegen was hij 54cm en 3905gr!
Al met al een tweede, bijzonder snelle en goede ervaring. Alhoewel we ook deze bevalling ontzettend graag met een van de meiden van de Luiermand hadden gedaan!