Onze collega Marlijn Visser doet naast haar werk als verloskundige ook coachingsgesprekken. Marlijn heeft een coachopleiding gevolgd en heeft zich daarna gespecialiseerd in het begeleiden van vrouwen met een traumatische bevallingservaring. Deze specialisatie heeft ze gedaan bij Diana Koster.
De-Luiermand-paardenbloem-verlies-miskraam

Voor wie?

Merk je dat dagelijks op een negatieve manier geconfronteerd wordt met je bevalling?
Merk je dat je steeds emotioneel wordt als je aan je bevalling denkt?
Merk je dat je niet goed kan overzien hoe het straks na de geboorte van je kindje is?
Ben je teveel aan het piekeren?
Ben je uit balans na de bevalling?

Stuur een mailtje naar de praktijk of geef het aan tijdens het spreekuur en Marlijn neemt dan contact met je op!

Gesprekken worden helaas niet vergoed door je verzekeraar. De kosten per gesprek zijn €60,-

Een miskraam, en nu?
Na (eindelijk) een positieve zwangerschapstest, kregen we bij 7wk helaas te maken met een miskraam. Een proces wat ik flink heb onderschat. Gelukkig was ik hier nog niet eerder mee in aanraking gekomen en dacht ik, heel naïef misschien, zodra alles eruit en schoon is, is het afgerond en kun je weer verder. Maar niets was minder waar. De gierende en nog steeds aanwezige hormonen maakten het zwaar en emotioneel, net zoals de schommelende stemmingen/gedachtes, twijfel en onzekerheid over de toekomst en niet te vergeten het stukje verlies en rouw.
Na het afronden van de medicatie en het verlies van het embryo, pakte ik het gewone leven weer op en ging ik weer werken. Al snel, eigenlijk meteen, merkte ik dat dit gewoonweg nog niet ging. Ik was emotioneel, vol met hormonen, in mijn hoofd alleen maar bezig met het stukje verlies, de toekomst en alles wat was gebeurd. Als een ping-pong spel gingen mijn gedachtes en gevoelens over en weer. Ik besloot even tijd voor mezelf te nemen en dit alles goed te gaan verwerken. Gezegend met veel lieve mensen om mij heen, had ik genoeg familie en vriendinnen waar ik terecht kon om erover te praten en die checkten hoe het met mij ging. Dit hielp mij al die weken al zo goed, maar de gedachte rees om daarbij ook met een professional te gaan praten. Gewoon, voor de zekerheid. Dan had ik er in ieder geval genoeg aan gedaan om het goed te verwerken.
Maar wie kies je dan? Ga ik met de praktijkondersteuner van de huisarts praten? De rouwspecialist op het werk? De arbo-arts, aangezien ik mij heb ziekgemeld? Of bel ik naar de verloskundige waarbij de nazorg al zo fijn was en zij een aantal keer belden om te vragen hoe het met mij ging? Ik besloot het laatste te doen, ook omdat zij mij op het hart drukten echt te bellen als er nog iets was of als ik vragen had. Dus dat deed ik.
Ik luchtte mijn hart bij de assistente die al heel lief en begripvol reageerde en maakte een afspraak. Een paar dagen later kon ik terecht bij Marlijn.
Ons gesprek begon met een vraag in de trant van ‘wat hoop je uit dit gesprek te halen?’. Oprecht had ik geen idee, ik wist niet wat ik nodig had en waar ik behoefte aan had, en dat was gelukkig helemaal oké. Marlijn wist de juiste vragen te stellen en al snel had ik opeens mijn gevoelens en gedachtes weer op een rij. Na een kwartier had ik de kern van mijn verdriet gevonden, kon ik mijn gedachtes weer ordenen, realistisch nadenken en kreeg ik handvatten hoe hier mee om te gaan. Ik kreeg weer vertrouwen in mijn lichaam, iets wat ik eigenlijk een beetje was verloren. En buiten dat dit allemaal heel fijn was, vond ik het vooral fijn dat ik aan het begin van het gesprek niet eerst mijn hele verhaal moest vertellen. Of iemand tegenover mij had zitten die geen idee heeft van een miskraam of wat daarbij komt kijken. Want nogmaals, mijn verhaal kon ik wel kwijt bij de mensen om mij heen, maar het luchtte zo op om het er met iemand over te hebben die het snapt, weet waar je doorheen gaat, het (helaas) vaker voorbij ziet komen en misschien tips heeft hoe er mee om te gaan.
Hoe verdrietig ik was terwijl ik wachtte tot ik aan de beurt was, zo opgelucht en met een glimlach liep ik de spreekkamer uit. Vol vertrouwen, hoop en goede moed beginnen we weer opnieuw!

Ervaringen:

"Een paar maanden nadat ik een miskraam had, raakte ik opnieuw zwanger. De miskraam was lichamelijk heftig verlopen. Ik was ontzettend blij met de nieuwe zwangerschap, maar na de eerste echo kwamen de beelden van de miskraam steeds terug. Ook merkte ik dat ik moeilijk contact kon maken met het kindje in mijn buik. Ik merkte spanning in mijn lijf en wilde dit voor mezelf en het nieuwe kindje in mij verwerken.

Na een fijne kennismaking heb ik een EMDR sessie gedaan. Na afloop voelde ik meer rust in mijn lijf en voelde het alsof de schaduw tussen mij en mijn kindje was verdwenen, ik kon weer contact maken!
Ter afsluiting had ik nog een gesprek waarin de nare herinneringen als het ware werden overschreden. Na dit gesprek ervaar ik meer rust in mijn lijf en mijn hoofd: de bezorgdheid over mijn huidige zwangerschap heb ik losgelaten.
Wat ben ik blij dat Marlijn mij in zo’n korte tijd zo goed heeft geholpen in dit proces.

Ik kan nu optimaal genieten van mijn zwangerschap en mijn bezorgdheid is sterk verminderd. Ik raad de hulp van Marlijn aan iedereen aan die in een soortgelijke situatie verkeert."

Ervaringen EMDR na 'traumatische ervaring'

Op 23 augustus 2011 werd onze eerste dochter, na een lange zware bevalling, om 13.05 uur via een vacuüm bevalling geboren. Natuurlijk was ik blij en gelukkig, maar vooral opgelucht dat ze gezond ter wereld was gekomen en de bevalling voorbij was. Je leest veel over ‘de roze wolk’ waar je dan op terecht zou moeten komen. Ik voelde er alleen niets van. Omdat ze via een vacuüm bevalling geboren was moesten we een nachtje in het ziekenhuis blijven, wat ik alleen maar fijn vond vanwege de extra controle. Onze dochter had vrij veel last van de bevalling en was erg misselijk.

De eerste week thuis kon ik niet veel, heb ik me opgesloten op onze slaapkamer, kwam nauwelijks beleden, was afhankelijk van hulp van anderen en realiseerde me dat ik de bevalling als erg traumatisch had ervaren. Ik durfde het alleen niet te zeggen. Je moet toch blij zijn dat je een mooie gezonde dochter hebt….Ik zou nooit meer gaan bevallen.

Ruim vier jaar later begon het toch weer te ‘kriebelen’ en was ik vrij vlot zwanger. Nadat we de zwangerschapstest hadden gedaan (die positief bleek) begon de paniek. Ik moest dan toch weer gaan bevallen. Tijdens de eerste afspraak bij de verloskundige in Praktijk De Luiermand heb ik direct aangegeven dat ik graag een keizersnede zou willen en of we dat gelijk vast konden leggen. Mijn vraag werd serieus genomen maar de verloskundige wilde wel eerst graag de reden van weten. Ik heb haar uitgelegd hoe ik mijn eerste bevalling ervaren had. Daaropvolgend heeft ze me doorverwezen naar Marlijn Visser, Vrouwencoach en ervaring met EMDR. Deze therapie zou mij misschien wel kunnen helpen. Eenmaal thuis heb ik over EMDR gelezen. Omdat ik vrij nuchter ben aangelegd deelde ik de mening van de verloskundige niet. Hoe kon dit mij nou over mijn angst heen helpen. Twee weken later had ik mijn eerste afspraak met Marlijn. Ik kende haar al van mijn eerste zwangerschap en het voelde gelijk vertrouwd. Ze heeft me nog wat meer informatie gegeven over EMDR. Omdat ik er wel heel graag in wilde geloven ben ik akkoord gegaan met de therapie. Allereerst moest ik mijn verhaal over de bevalling helemaal uitschrijven. Dat was al een vrij emotioneel traject, je beleeft je bevalling als het ware helemaal opnieuw. Mijn schoonzusje, verpleegkundige, was bij mijn bevalling en Marlijn adviseerde me haar in dit traject te betrekken. Ook met haar heb ik de bevalling nog eens doorgesproken. Omdat het vier jaar geleden was kon ik er nu vrij rationeel over nadenken. Daarvoor was het alleen maar emotioneel. Ik leerde dat sommige dingen heel anders waren en veel minder erg dan ik dacht.

Het moment brak aan. De avond van de EMDR therapie. Ik had me goed voorbereid maar ging er ook vrij nuchter in. Marlijn was heel rustig en lief en heeft me nog een keer uitgelegd wat ze ging doen. Ze zou twee vingers voor mijn gezicht houden en heen en weer bewegen. Terwijl ze dit deed stelde ze me vragen over mijn bevalling. Het enige wat ik hoefde te doen is haar vingers te volgen, van links naar rechts, en haar vragen te beantwoorden. Na de sessie was ik erg moe maar ik voelde wel dat er een donkere deken van me was afgevallen. Tijdens de EMDR waren de rauwe en angstige momenten weggepoetst en bleven de mooie momenten bestaan. Het geluk dat ik een onze eerste dochter gezond op de wereld had gezet. Dat mooie moment had ik naar achteren geschoven waardoor het me niet lukte van onze dochter te genieten. Ook bleek dat ik mijn angst begonnen was op het moment dat ik vanuit huis naar het ziekenhuis moest. Tijdens dat moment stopte de weeën waardoor het traject, in mijn beleving erg lang duurde. Dit alles was gebaseerd op angst, angst voor het onbekende…

Ondertussen vorderde mijn tweede zwangerschap zonder complicaties en werd het tijd aan te geven wat ik wilde qua bevalling. Omdat ik erachter was gekomen dat mijn angst begonnen was op het moment dat ik naar het ziekenhuis ging heb ik op het laatste moment de beslissing durven nemen thuis te gaan bevallen. Ik merkte dat ik die beslissing heel rustig en vooral zonder angst durfde te nemen. Ik had mijn vertrouwen in mezelf terug gekregen.

Op 25 augustus 2016 om 13.05 uur is onze tweede dochter, na een geslaagde thuisbevalling, ter wereld gekomen. Nu pas ervaarde ik wat het was om wel ‘de roze wolk’ te ervaren. Ik voelde me als de koningin met haar kleine prinsesje. Omdat alles nu zoveel beter en rustiger was gegaan stond ik dezelfde avond al beneden te genieten van onze twee dochters en de opa’s en oma’s die haar kwamen bewonderen.

 

Ervaring verwerking bevalling

Op 30 augustus 2019 werd ik moeder van m’n oudste zoontje, Ties. De bevalling verliep redelijk volgens het boekje; de ontsluitingsfase duurde wat lang en een beetje moeizaam maar toen ik na negentien uur op 10 centimeter ontsluiting zat en ik mocht persen, is Ties na 40 minuten gezond geboren. Wel had ik bij de tweede perswee een inzinking. Ik hyperventileerde, kon niet meer, wist niet waar ik nog de kracht vandaan moest halen om door te gaan en wilde simpelweg niet verder. Het medisch personeel zei me dat ik door móest gaan en dus deed ik dat want je wilt natuurlijk ook niet dat je kindje gevaar loopt.

Na de bevalling had ik veel last van huilerigheid, een diep gevoel van eenzaamheid en ik voelde me verloren. Ik leek de ervaring en de emoties maar niet los te kunnen laten. Ik dacht dat deze gevoelens normaal waren: de bevalling was goed gegaan en kraamtranen horen er nou eenmaal bij. Maar andere vrouwen met kinderen zag ik niet zo worstelen, dus ik voelde me zwak en was er zeker van dat ik vast wat fout had gedaan.

In het jaar dat daarop  kreeg ik steeds meer het idee dat mijn gevoelens toch niet waren zoals ze hoorden te zijn. Ik kon niks lezen over bevallingen of iets zien op televisie zonder dat ik in huilen uitbarstte. Als ik nadacht over de bevalling voelde ik gelijk weer die eenzaamheid en de verlorenheid die ik voelde in de eerste periode na de komst van Ties.

 

Toen ik zwanger raakte van m’n tweede zoontje, wist ik dus al dat ik aan de slag moest met m’n gevoelens want ik was bang dat de eerste bevalling een negatieve invloed zou hebben op de ervaring van de tweede. Rond twintig weken zwangerschap lag ik ’s nachts wakker van de zorgen en besloot ik contact op te nemen met Marlijn. Haar heb ik tot in detail verteld hoe de bevalling van Ties precies is gegaan en zij heeft me doen inzien dat ik een trauma heb opgelopen bij de bevalling van Ties. Het moment in de persfase dat ik niet meer kon bleek een paniekaanval geweest te zijn, waarbij ik al m’n gevoelens van angst en wanhoop opzij heb moeten zetten om door te kunnen gaan. Doordat ik op dat moment die gevoelens niet kon voelen, hadden ze zich in me vastgezet en kon ik het niet loslaten.

Door de coaching van Marlijn en één sessie EMDR-therapie heb ik de bevalling van Ties een plekje kunnen geven en de gevoelens losgelaten. Het was een proces van reflectie – Wat is er precies gebeurd? Wat had ik op dat moment nodig maar heb ik niet gekregen? – en de daadwerkelijke therapie die ervoor hebben gezorgd dat de intensiteit van het gevoel weg was en ik heel zelfverzekerd de tweede bevalling in kon gaan. Ook leerde ik dat ik juist heel sterk ben geweest door mezelf zo opzij te zetten voor mijn kindje en ik niks fout had gedaan.

Inmiddels is op 30 juni 2021 ons tweede zoontje geboren, Daaf. Door alles wat ik over mezelf en m’n behoeften bij een bevalling had geleerd, kon ik een uitgebreid geboorteplan opstellen: ik wilde thuis bevallen, in bad, met speciale muziek en kaarsjes aan. Ik voelde me heel krachtig en wist dat ik het kon. Uiteindelijk is Daaf geboren in het ziekenhuis omdat ik zwangerschapsvergiftiging bleek te hebben. Ik zat er geen moment mee dat m’n geboorteplan niet door kon gaan want ik wist dat ik sterk ben en mijn kindje op de wereld kon zetten, ongeacht de situatie of de plek waar ik dat moest doen. Dit gevoel heb ik de hele bevalling vastgehouden, en nu kan ik zeggen dat ik ook een hele positieve bevallingservaring heb. Ik vind het nu nog steeds ongelooflijk hoe fijn een bevalling ook kan zijn. Ik ben Marlijn eeuwig dankbaar voor haar hulp, haar warmte en haar vertrouwen. Ik wilde zo graag een bevalling zonder angst en dat is helemaal gelukt!

010 2341355
Voor niet dringende vragen en het maken van afspraken.
06 46272220
Voor hulp bij de bevalling en spoedgevallen, 24 uur per dag bereikbaar.​

De Luiermand Vlaardingen
Hoflaan 43
3134 AC Vlaardingen

De Luiermand Maassluis
de Vloot 210
3144 PK Maassluis

Contact
Telefoonnummer: 010 234 13 55
Bevallings- en spoedlijn: 06 46 27 2220
E-mail: info@deluiermand.nl

Klachten? Klik hier.

knov-logo-de-luiermand-wit